Een nonnevot met twee krullen

Vóór 1946 had Sittard meerdere carnavalsverenigingen die na de oorlog elk hun eigen prins naar voren wilden schuiven. Burgemeester Coenders wilde na de oorlog echter slechts één carnavalsvereniging en één stadsprins erkennen. Dat leidde tot een fusie van De Marotte met de veel jongere Aanhauwtesch en De Mander.

Een belangrijk teken van de waardigheid van de Sittardse stadsprins is zijn scepter: een papegaai die het oude stadswapen van Sittard vasthoudt en die een nonnevot in zijn snavel houdt.

De bonte Pappegey staat symbool voor de Marotte en de nonnevot is Sittards meest geliefde carnavalsgebak. Het wapen van Sittard wijst erop dat de drager van de scepter prins carnaval van de stad Sittard is.

De in 1946 bij gelegenheid van de fusie door de Sittardse beeldhouwer George Kastelijn gemaakte houten scepter heeft sindsdien een eigen geschiedenis opgebouwd.

Tot en met het jaar 1967 is de scepter van ‘Ziene Hoogheid’ in originele staat te zien op foto’s van de stadsprins. Maar na 1968 heeft de nonnevot in de snavel van de Pappegey ineens twee krullen en dat zou tot en met 1985 zo blijven. Hoe kwam dat zo?

Bij of voorafgaand aan een carnavalszitting in Gouda – de Marotte waren door Goudse carnavalisten voor een bezoek uitgenodigd – heeft een schermutseling plaatsgevonden waarbij toenmalig stadsprins Hub III (Kremer, prins in 1963) de scepter zou hebben benut om enkele rake klappen uit te delen. Het ding brak daarbij in stukken. De brokstukken werden door maker George Kastelijn weer aan elkaar gelijmd.

Tot en met het prinsschap van Sjra I (van Kempen, 1967) is nog de originele – zij het gerepareerde – nonnevot te zien. Sjra’s opvolger Chris I (Maas, 1968) – stond op de foto in de Pappegey met een scepter met een halve nonnevot. Kennelijk had de lijm die bij de reparatie was gebruikt losgelaten en was het losgekomen stukje nonnevot zoekgeraakt. Desgevraagd liet Chris Maas weten dat zijn overbuurman, die docent houtbewerking op de Ambachtsschool was, hem aanbood om de scepter te restaureren. De man – geen Sittardenaar – wist kennelijk niet hoe een nonnevot er uitziet en voorzag de gehavende nonnevot met de beste bedoelingen van een tweede krul, zoals te zien is op de foto van prins Sjuul II (Lejeune, 1969).

Vanaf dat moment had de nonnevot op de scepter dus twee krullen in plaats van één. De fout zou pas ruim 16 jaar later worden hersteld op initiatief van stadsprins Ron I (Hermans, prins in 1985). Zijn opvolgers droegen sindsdien weer een scepter met een ‘correcte nonnevot’.

Zo komt het dat de Sittardse stadsprinsen van 1969 tot en met 1985 op foto’s, schilderijen en optochtwimpels te zien zijn met een scepter met een nonnevot met twee krullen.

Inmiddels ligt de originele scepter veilig opgeborgen in een vitrine in het Vastelaoveshoes aan de Limbrichterstraat in Sittard. Het ‘dienstexemplaar’ dat regerend stadsprins Wout I over zijn volgelingen zwaait is een replica van het origineel.

De foto’s bij dit bericht zijn afkomstig uit oude edities van De Pappegey, het jaarlijkse kolderblad van De Marotte.

Oude jaargangen van de Pappegey (de hele reeks edities vanaf 1924 en de edities van jaargang 4 uit 1885 en jaargang 39 uit 1920) zijn online te raadplegen op deze site.

De editie van dit jaar is vanaf donderdag 20 februari te koop.